Wiesław Laskowski

profesor doktor habilitowany nauk ścisłych i przyrodniczych 

Absolwent z 1997 r. W 2002 ukończył studia wyższe na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Gdańskiego i z tą uczelnią związał swoją dalszą pracę naukową i zawodową. Stopień naukowy doktora nauk fizycznych uzyskał w 2007 r., broniąc rozprawy pt. Nieklasyczne korelacje układów złożonych z wielu kubitów. W latach 2009 - 2010 przebywał na stażu w Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium. W 2014 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie fizyki. Tytuł profesora nauk ścisłych i przyrodniczych otrzymał w 2020 r.

Jego zainteresowania naukowe dotyczą podstaw mechaniki kwantowej i teorii kwantowej informacji, w szczególności teorii splątania kwantowego.

Jest autorem ponad 60 prac naukowych. Współpracuje z naukowcami z Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium i Atommagkutató Intézet w Debreczynie. Kierował projektami badawczymi Narodowego Centrum Nauki, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej oraz międzynarodowym projektem w programie Narodowego Centrum Nauki i Deutsche Forschungsgemeinschaft.

W kadencji 2016 – 2020 pełnił funkcję Prodziekana ds. Nauki i Rozwoju na Wydziale Matematyki, Fizyki i Informatyki UG. Obecnie pełni funkcję Prorektora Uniwersytetu Gdańskiego ds. Badań Naukowych, a także przewodniczy Radzie Krajowego Centrum Informatyki Kwantowej.

Marek Żylicz
    profesor doktor habilitowany

(1923 - 2022)

   

Urodził się 5 lipca 1923 r. w Górze pod Wejherowem. W latach 1935-1939 uczył się w gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego. W czasie II Wojny Światowej mieszkał w Lubelskiem, przygotowywał się do matury, którą zdał przed konspiracyjną komisją, a zarabiał udzielając lekcji. W latach 1944-1947 studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktorat i habilitację z zakresu prawa międzynarodowego uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim, odpowiednio, w latach 1964 i 1972.                                   
Od roku 1948 był zatrudniony w Polskich Liniach Lotniczych LOT, gdzie kierował sprawami prawnymi i zagranicznymi. Od roku 1978 zatrudniony był w urzędzie lotnictwa cywilnego jako zastępca szefa. Wielokrotnie występował jako ekspert, pracując nad przepisami dotyczącymi lotnictwa, oraz reprezentował Polskę w negocjacjach międzynarodowych w tym zakresie, jak również w pracach International Air Transport Association i International Civil Aviation OrganizationInternational Law Association. Był m.in. członkiem rządowej komisji badającej okoliczności katastrofy samolotu w Smoleńsku.                                                                                                                                             

W 2015 roku Polski Klub Lotniczy przyznał Panu Profesorowi dr hab. Markowi Żyliczowi tytuł Honorowego Członka Stowarzyszenia w uznaniu Jego zasług dla tworzenia formalno-prawnych podstaw rozwoju lotnictwa cywilnego w Polsce i w świecie. Natomiast za swój dorobek, w 2016 roku otrzymał nagrodę European Air Law Association.                                                                                                                                                           

Do jego najważniejszych publikacji naukowych należą książki: Międzynarodowy obrót lotniczy (Warszawa 1972), International Air Transport Law (Dordrecht-Boston-London 1992), Prawo lotnicze: międzynarodowe, europejskie i krajowe (Warszawa 2002, II wydanie 2011) i Prawo lotnicze: komentarz (redakcja naukowa, Warszawa 2016).

 

 

Henryk Paweł Szukalski
(1920 - 2001)
profesor zwyczajny doktor habilitowany 

Absolwent gimnazjum w Wejherowie (1931 – 1939). W 1946 – 1950 studiował na SGGW w Warszawie. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1969. W 1976 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1984 profesora zwyczajnego. Pracę naukowo – badawczą podjął w1950 w Gorzowie Wlkp. i kontynuował ją ponad 40 lat w Instytucie Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa i w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin.
Wybitny naukowiec w zakresie badań nad mikroelementami i racjonalnego nawożenia roślin. Popularyzator wiedzy rolniczej i ekologicznej. W skali kraju koordynator badań nad mikroelementami i nad płynnymi nawozami z mikroelementami do dolistnego dokarmiania roślin. Opracował formy, dawki i techniki stosowania mikroelementów w rolnictwie. Członek Rad Naukowych Instytutów i Akademii Rolniczych. Odbył liczne staże zagraniczne i współpracował z wieloma europejskimi ośrodkami naukowymi.
Autor i współautor 71 oryginalnych publikacji naukowych, 4 książek, 293 artykułów popularno – naukowych, ekspertyz, instrukcji i recenzji przewodów doktorskich i habilitacyjnych oraz dorobków naukowych. Autor 1 patentu. Wypromował 3 doktorów.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz uhonorowany licznymi wyróżnieniami naukowymi, resortowymi i regionalnymi. W uznaniu szczególnych zasług i osiągnięć uzyskał nominację i wpis do „Złotej Księgi Nauki Polskiej 2000 - Naukowcy Przełomu Wieków”.

 

Alfons Antoni Wojewski
(1912 - 1992)
profesor doktor habilitowany


Absolwent z 1932 r. Wybitny urolog i chirurg. Jeden z twórców Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, gdzie w latach 68-74 pełnił funkcję prorektora. Zorganizował od podstaw klinikę urologiczną. W 1972 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. Jego dorobek naukowy obejmuje 129 pozycji ogłoszonych drukiem w czasopismach oraz wydawnictwach polskich i zagranicznych. Był współautorem kilku podręczników z dziedziny urologii dla lekarzy i studentów medycyny.
Profesor był członkiem wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych, uczestnikiem międzynarodowych kongresów medycznych. Jego badania w dziedzinie urologii i chirurgii przyniosły mu międzynarodową sławę.

 

 

Marian Szczodrowski
profesor doktor habilitowany językoznawstwa stosowanego, filologii, neofilologii


Absolwent z 1958 r. Ukończył filologię klasyczną na UMK w Toruniu i filologię germańską na UAM w Poznaniu. Pracę naukowo-badawczą dotyczącą zagadnień teoretycznego konstruowania percepcji, magazynowania i reprodukowania struktur języka obcego (szczególnie niemieckiego) , teorii sterowania w procesach dekodowania i kodowania informacji językowych prowadzi m.in. w WSN i WSP w Szczecinie (1969-1985), na Uniwersytecie Szczecińskim (filologia germańska), a także (od 1994 r.) na UG, gdzie kieruje Katedrą Filologii Germańskiej, a obecnie Zakładem Teorii Komunikacji Obcojęzycznej.
Jego dorobek naukowy stanowią m.in. 4 monografie, publikacje naukowe o zasięgu międzynarodowym oraz referaty naukowe. Jest stypendystą DAAD (Deutscher Akademischer Austrauschdienst), Fundacji R.Boscha i Fundacji J.G.Herdera w niemieckich uniwersytetach m.in. w Marburgu, Tybindze, Bremie.