Nasza konferencja (14.XII.2022 r.), jak wiadomo, powinna być podsumowaniem XVI OPMFT „Luterek”, ale ten odbędzie się dopiero w przyszłym roku. Z organizacji konferencji nie można było zrezygnować. Nie zrobiliśmy tego nawet w czasie lockdownu! Trudno zerwać z tradycją organizowania ważnych wydarzeń edukacyjnych, a taki charakter ma każda konferencja.

„Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie/ Pleni się ta swawola jak wiatropylny chwast”, napisała Szymborska w wierszu „Głos w sprawie pornografii”.
W czasach PRL-u myślenie było (i zawsze będzie w państwach totalitarnych) niebezpieczne dla władzy, gdyż ludzie myślący nie ulegali populistycznym hasłom, płytkim ideom, nie poddawali się manipulacji, nie przyjmowali postawy mierno-biernej, nie akceptowali procesu zamykania ust. Niektórzy walczyli z ograniczeniem wolności, np. tworząc poezję, inni ją recytowali, a jeszcze inni uprawiali emigrację wewnętrzną. Szymborska wiedziała, że myślenie jest narzędziem walki i stanowi podstawę godnego życia.
Na szczęście żyjemy w innych czasach, ale myślenia trzeba uczyć. Jedną z metod nakłaniania do tego procesu jest słuchanie wykładów znawców literatury. Przekazywana w czasie tegorocznej konferencji wiedza miała pobudzać do zadawania pytań dotyczących nie tylko poezji Szymborskiej, ale i sensu egzystencji, miejsca człowieka w świecie, jego tożsamości czy też postawy wobec człowieka.
Do realizacji tych celów dyrektor Katarzyna Bojke zaprosiła dr Monikę Żmudzką – specjalistkę w dziedzinie „Szymborskologii stosowanej”, autorkę publikacji „W. Szymborska i niewyrażalne”, nauczyciela akademickiego, redaktorkę naczelną kwartalnika „Janina”. Pani Żmudzka omówiła w wykładzie pt. „Zdaję z historii ludzi. Jąkam się i brnę” obecność historii w poezji Noblistki. Jasny, logiczny wywód na pewno pozostanie w pamięci uczniów, borykających się z analizą tekstów poetyckich. Szczególnym zainteresowaniem cieszyła się świetnie przeprowadzona analiza jakże aktualnego wiersza „Terroryta, on patrzy”. [treść wykładu zostanie zamieszczona w „Janinie”].

Natalia Zacharek - doktorantka Nauk o Kulturze na Uniwersytecie Wrocławskim, autorka publikacji o kociewskich demonach – rozmawiała o „Kształtowaniu tożsamości kulturowej jako czynnika wspierania twórczości”. Wypowiedź została zilustrowana przykładami wykorzystania wizerunku Wejherowa i Kaszub, także poza granicami kraju, do podkreślenia związku z tradycją, z naszym genius loci, rozumianego jako charakter i esencja miejsca, z którego pochodzimy. Temat ten z pozoru nie był związany z twórczością Szymborskiej, ale przecież nie raz w Jej utworach pojawia się pytanie o to, kim jest? „Niepojętym przypadkiem”? W wierszu „W zatrzęsieniu” zastanawia się, kim by była, gdyby np. posiadała innych przodków „Inni przodkowie/ mogli być przecież moimi,/a już z innego gniazda/wyfrunęłabym,/ już spod innego pnia/ wypełzła w łusce” (…) Mogłam być kimś/
o wiele mniej osobnym./Kimś z ławicy, mrowiska, brzęczącego roju,/szarpaną wiatrem cząstką krajobrazu”. Kim byłby człowiek, który nie utożsamiałaby się z miejscem, w którym się urodził, w którym dorasta i żyje być może do końca swych dni?
Po prelegentach reprezentujących świat dorosłych przyszła kolej na wystąpienia naszych uczniów klas: 3g, 3h, 2a,1g: Julii Bladowskiej i Mai Sikorskiej (Żartobliwie o rzeczach poważnych w poezji W. Szymborskiej) oraz Malwiny Dettlaff, Weroniki Krauzy, Magdaleny Mróz, Zuzanny Sikorry (Motyw miłości w wybranych wierszach W. Szymborskiej), Malwiny Malinowskiej (Portret kobiety w poezji W. Szymborskiej, Natalii Wojewskiej (Żartobliwie o rzeczach poważnych w poezji W. Szymborskiej), Kornelii Garstki i Karoliny Krauzy (Porady pani redaktor Szymborskiej udzielane młodym i płodnym adeptom sztuki) oraz Kornelii Krefty (Made by Szymborska- wyklejanki i kicz). Budujący jest fakt, że wszystkie uczennice, niektóre dopiero debiutujące w roli prelegentek, były bardzo dobrze przygotowane do wystąpienia. Każda z nich poszukała odpowiedniej literatury służącej opracowaniu tematu, każda ilustrowała wykłady slajdami lub filmami, każda dbała o jakość wypowiedzi. To wszystko przekonuje nas, że myślenie może sobie być najgorszą rozpustą- ważne, że młodzi MYŚLĄ.
Całość konferencji, po ciepłym przywitaniu gości i zgromadzonej młodzieży przez dyr. K. Bojke, poprowadziło dwoje konferansjerów: Zofia Kowaczewić i Nikodem Bladowski (1a). Opiekę nad stroną techniczną zapewnili uczniowie kl.1e:  Adam Lekner oraz Paweł Laskowski (1e)